NNO 160839
Kapitein en bemanning verstonden elkaar niet - Waardoor de SPES verloren ging.
Angstige avonturen beleefde de Nederlandse kapitein en de uit drie leden bestaande Deense bemanning aan boord van het kustvaartuig SPES, een scheepje van ruim 184 bruto register ton en thuis behorende te Zwartsluis, toen hun schip op 19 april van dit jaar kort voor middernacht tegen de Noorderpier van het Thyboronkanaal in Jutland werd gedrukt, korte tijd later op de pier werd geworpen, vervolgens in tweeën brak en daarmede geheel verloren was. Slechts met de grootste moeite en met de hulp van een reddingsboot kon de bemanning zich in veiligheid stellen. Gistermiddag stelde de Raad voor de Scheepvaart een onderzoek naar de oorzaak van deze scheepsramp in. Daarbij werd tevens een klacht van de Inspecteur-Generaal voor de Scheepvaart behandeld, welke klacht tegen den toenmalige kapitein van het verongelukte vaartuig ingediend werd, omdat hij onvoldoende bemanning aan boord zou hebben gehad.
Deze kapitein afkomstig uit Alphen aan den Rijn, gaf de Raad gistermiddag een uitvoerig relaas van het ongeluk, zoals het zich in de voor hem zo gedenkwaardige nacht van 19 op 20 april heeft afgespeeld en waarbij zijn schip verloren ging. Op 2 maart was hij als gezagvoerder te Hamburg aan boord van de SPES gekomen. De overige bemanning, bestaande uit drie Denen, was toen reeds aan boord. Zestien april was het schip leeg te Esbjerg binnengelopen en vandaar vertrok men op 19 april naar Für om te laden. Omstreeks drie uur in de namiddag stopte de motor, vermoedelijk doordat er water bij de brandstof was gekomen. Nadat olie was afgetapt, wilde de machine weer lopen en gedurende de eerstvolgende tijd gebeurde er niets bijzonders intussen was het weer buiig geworden, de windkracht 4 tot 6 en de zee hoog. Omstreeks middernacht werd de ingang van het Thyboronkanaal bereikt. De kapitein was ter plaatse goed bekend en had het niet nodig geoordeeld een loods te nemen. Nog bezuiden de lichtenlijn sloeg de motor voor de tweede maal plotseling af. Nu echter was de toestand zeer kritiek. De vaart van het schip was ongeveer zes mijl, maar mogelijk door het feit, dat de SPES den krachtige wind schuin achter had, dreef de boot in de richting van de Noorderpier. Een order van de kapitein om het anker te laten vallen, scheen door de Denen niet te zijn begrepen, want zij werd niet uitgevoerd. De kapitein had intussen de brug verlaten en was naar de machinekamer gesneld om te trachten de storing zo vlug mogelijk op te heffen. De stuurman — ook een Deen — was aan het roer blijven staan, echter niet lang, want ook hij snelde naar de machinekamer. Van dat moment af was er dus niemand op de brug en aangezien men er niet in slaagde de motor weer op gang te krijgen, dreef het schip stuurloos tegen de pier met het reeds vermelde noodlottige gevolg.
De Inspecteur-Generaal voor de Scheepvaart merkte ten aanzien van de door hem ingediende klacht op, dat wel is komen vast te staan, dat er een veel te geringe en niet voor haar taak berekende bemanning aan boord is geweest. Kapitein en bemanning konden elkaar bovendien niet verstaan, hetgeen waarschijnlijk de ondergang van het schip heeft bevorderd. Spreker meende, dat er alle aanleiding is de vraag of de ramp mede aan de schuld van de kapitein is te wijten bevestigend te beantwoorden.
De Raad zal later uitspraak doen.

NNO 141139
Het vergaan van de SPES. De kapitein voor twee maand geschorst.
De Raad voor de Scheepvaart te Amsterdam deed heden uitspraak inzake de stranding van het m.s. SPES in de Westelijken toegang tot het Thyboronkanaal (Denemarken) op 20 april 1939 en de klacht van de inspecteur voor de scheepvaart tegen de kapitein wegens het varen met onvoldoende bemanning.
Het vergaan van de SPES – aldus het oordeel van de Raad -is te wijten aan de schuld van de kapitein. Vooreerst was de kapitein, wat de toestand van de motor betreft,  gewaarschuwd. Maar voorts was de toestand aan boord zodanig, dat een veilige navigatie geenszins was gewaarborgd. De kapitein is niet opgetreden als mocht worden verwacht. Ware dit wel zo geweest, en waren onmiddellijk de juiste maatregelen getroffen, dan had hoogstwaarschijnlijk, ondanks het weigeren van de motor de ramp nog kunnen zijn  voorkomen. Nadat de motor had geweigerd, werd het schip vrijwel aan zijn lot overgelaten. Immers, in plaats van op dit moeilijke ogenblik op de brug te blijven, liep de kapitein naar de motorkamer, waarheen de stuurman hem spoedig volgde. Toen was de brug geheel verlaten. Dit optreden van de kapitein moet ten zeerste worden afgekeurd. Ook het feit dat de kapitein enkele leden van de bemanning niet verstond, is van invloed geweest. De Raad acht de klacht gegrond, gelijk de aangeklaagde dan ook niet heeft tegengesproken. De Raad  straft de kapitein door hem de bevoegdheid te ontnemen om als gezagvoerder te varen voor de tijd van twee maanden.